In (backpackers) stijl verlieten we Hua Hin, wat ons helemaal had opgeladen om de reis via Maleisie naar Singapore verder te zetten. Van tevoren hadden we al buskaartjes geregeld dus we konden, nadat we de scooters hadden ingeleverd, gelijk naar het busstation om op de bus te wachten. 

 's Ochtends vroeg kwamen we aan in het zuiden van Thailand waar we even moesten zoeken hoe we verder konden. Ons doel was een mooi eilandje in het noorden van Maleisie, net over de grens van Thailand. Een tweede (lokale) bus, een taxi (van iemand die toevallig voorbij het busstation reed en wat extra geld kon gebruiken) en een boottocht brachten ons vroeg in de middag op Langkawi island.

Nadat we weer even hadden gezocht naar een taxi, die we deelden met een ouder Zweeds echtpaar (om de kosten te drukken) kwamen we aan op het westelijke deel van het eiland. Qua slaaplocatie kon het contrast niet groter met de vorige bestemming. Onze kamer ontbeerde zelfs een wasbak waardoor we onze tanden moesten poetsen onder de douche. De muffe (schimmelachtige) geur deed ook niet goed aan ons luxe gevoel. Maar goed, we waren niet hierheen gekomen om te zitten kniezen op onze kamer, 30 meter verderop lag een van de mooiste stranden ooit gezien. Gecombineerd met het rustige, maar gezellige boulevardje is Langkawi een ideale plek om een paar dagen door te brengen.

Een (volgens Sheila) behoorlijk steile klim met de kabelbaan bracht ons, gezamen met twee Duitse reizigers, boven op een prachtig uitzicht plekje op Langkawi. Zoals zovaak zeggen de foto's veel meer dan woorden alleen (en de foto's zijn dan weer niet helemaal gelijk aan er echt te zijn). Zelfs het (verrassend drukke) vliegveld op Langkawi was volledig te zien vanaf de top. Al met al het letterlijk en figuurlijke hoogtepunt van ons bezoek aan het eiland.

We vinden het altijd een tikje naief als toeristen of reizigers zich verwonderen aan de fantastische (groene) omgeving en dan klagen als er een keer een buitje valt. Maar toen we Langkawi verlieten met eenzelfde soort bootferry en de regen horizontaal voorbij kwam, waren ook wij wel een beetje onder de indruk. Op het busstation op het vaste land was een overkapping maar die kon ons amper beschermen tegen zoveel wind en water (gelukkig wel tegen het onweer). Totaal doorweekt namen we plaats in de (zoveelste) sleeper bus. 'Gelukkig' stond de airco vol aan waardoor we wel snel opdroogden maar ook de hele nacht (met onze winterjas aan) als ijsklompjes probeerden te slapen.

Misschien was het wel dat we hadden geklaagd over de airco, of dat Sheila een handdoek (zonder te vragen) had geleend  van de buschauffeur om 's nachts warm te blijven, dat we na de grens van Singapore achter werden gelaten. De bus had ons (terwijl wij lopend door het douane gebouw waren gegaan) aan de andere kant van de grens weer op moeten pikken om ons in het centrum van Singapore af te zetten. Na een klein uur te hebben gewacht om er zeker van te zijn dat er echt niemand meer voor ons kwam, vonden we een andere buschauffeur bereid om ons (voor 5 euro) naar het centrum te brengen.

In een toeristenbus (zoals je die ook ziet in Londen, met een open tweede verdieping) gingen we Singapore door. Buiten de hoge wolkenkrabbers en grote hotels om, is Singapore bijna een klein, gezellig dorpje. Terwijl oud koloniale en mooie etnische wijken (zoals Chinatown en Little India) aan ons voorbij trokken, kwamen wij bij van de vermoeiende  reisdag (nacht). In het centrum stapten we uit voor een verkoelend biertje op een mooie locatie aan de rivier. Na een blik op de prijslijst (en een bijna-hartaanval) liepen we door naar het dichtbijzijnde supermarktje en genoten we van ons heerlijke Raffles biertje net naast de terrasjes aan het water.

Vanavond zullen we met Qantas naar Auckland, Nieuw Zeeland vliegen. Hiermee begint hoofdstuk 2 van onze reis. In ons hoofd hebben we het jaar opgedeeld in drie (hoofd) stukken: drie maanden Azie, zes maanden Oceanie en drie maanden Zuid Amerika). Hoofdstuk 1: Azie, is ons uitermate goed bevallen (op een weekje Vietnam na). Het lijkt ongelofelijk lang geleden dat we in het koude Sint Petersburg begonnen en via de Trans Mongolie express in (het nog veel koudere) Mongolie aankwamen. China bracht ons alles wat we juist niet hadden gebracht en Zuid Oost Azie (gezamelijk met Gerard) was echt een hele goede ervaring.

Wist u dat:

• Ze in Azie 'sleeper' bussen hebben en dat we nog steeds niet weten waarom ze zo noemen?
• Sheila onder de kippenbotjes zat toen ze het bakje rijst niet goed aannam die Theo haar zo lief aanbood?
• Dat Sheila een andere versie van dit verhaal heeft?
• Theo onder de gekko-poep (een soort hagedisje) zat in Langkawi (en dat dit traditie begint te worden, na de vogelpoep in Bangkok)?
• Dat het ook traditie begint te worden om achter gelaten te worden na een grensovergang?
• We tijdens de nachtelijke rit langs Kuala Lumpur de Twin Towers weer hebben gezien (na hier in 2007 al een keer te zijn geweest)?