Wat kan een landschap je klein doen voelen. Dwars door de vallei, tussen de wijnvelden door, reden we naar de oostkust. Nieuw Zeeland schijnt een van de jongste landen op de wereld te zijn, wat verklaard dat het zo verschrikkelijk mooi is. God heeft zo te zien al zijn ervaring en creativiteit die hij heeft opgedaan in de rest van de wereld, in dit land gestopt.

Aan de oostkust wilden we graag een ‘whale-watching-tour' maken, een boottocht naar open zee met als doel om de grote walvissen te zien. Helaas ging dit niet door in verband met de aanhoudende wind en regen. Ons plan was snel omgezet toen we naar de weerkaart keken en zagen dat het aan de andere kant van de hoge bergrug uitstekend weer was. Een enerverende rit over de bergpas bracht ons in Westport.

De tourist radio brengt ons onderweg op de hoogte van de bezienswaardigheden die we niet mogen missen (en maar al te vaak dat we (als reclame) op een van de ‘top-10 holiday parks' moeten slapen). De radio is in feite een gps-apparaat met vooraf opgenomen muziek (we weten onderhand welk nummer gaat komen) en informatie, die op het juiste moment wordt afgespeeld. Ondanks dat het systeem niet perfect is, komen we door de radio wel op allerlei leuke plekjes die niet in de reisgidsen vermeld staan.

Langs de westkust naar beneden merkten we dat het 's nachts behoorlijk kouder werd. Op een overnachtingsplekje aan het meer van Hokitika werden we zelfs met het ijs op onze ramen wakker. De enige remedie: snel je bed uit en gelijk wat ondernemen. We maakten een kleine wandeling bij een prachtige blauwe rivier, bezochten de ‘pancake rocks' (zie de foto's om de naam te verklaren) en kwamen aan bij de hoofdattractie: de Gletsjers. De VVV raadde ons een wandeling (die ze beter een klim en afdaling hadden kunnen noemen) aan naar de top van een berg die ons het beste zicht gaf op de gletsjer. Zeven uur later en een ervaring rijker kwamen we terug bij de camper en deden we een schokkende ontdekking: de koelkast bevatte geen koud biertje als beloning.

Na de gletsjers reden we door met als bedoeling in het plaatsje Haast te overnachten. Het dorpje deed zijn naam geen eer aan, hier was werkelijk niks te doen (en wat er te doen was gebeurde volgens mij heel rustig) dus reden we door naar Wanaka. Met geknepen billen, omdat de tank leegraakte, bereikten we een benzinestation(we waren te schrieperig geweest om de tank helemaal vol te gooien bij het te dure tankstation). Met het avondrood al boven de bergen passeerden we het meer van Wanaka.

We denken eraan (en onze benen stemmen tegen) om hier nog een mooie wandeling te maken naar een bergtop, voor de schitterende uitzichten. Hierna zullen we richting Queenstown gaan waar Theo heeft bedacht te gaan bungy-jumpen (en Sheila nog overgehaald moet worden).

Wist u dat:

• Tijdens het opwarmen bij een kampvuur, Sheila haar schoenen begonnen te roken?
• We over een maand kampioen '3-minuuts eenpansgerechten' zijn?
• We van de politie moesten praten in een ademanalyse apparaat ipv het blazen in Nederland?
• Theo zijn voeten nat werden toen hij tijdens het rijden de voorruit wilde sproeien?
• Waarschijnlijk die sproeier naar binnen is gevallen doordatde Kea (een vogel)graag rubber pikt?
• Voor de mensen die ons WEL missen: weal op 1/3 van de reis zijn?
• Voor de mensen die onsNIET missen: we nog 235 dagen weg zijn?
• 'Wop wops', in the middle of nowhere betekend in het Maori?
• Weniet voor niets de slaapzakkenalvier maanden hebben meegesleept (en we daar nu best heel blij mee zijn)?
• Weonze motors erg missen in dit land zonder rechte wegen?
• We jullie ook missen (dit om misverstanden te voorkomen)?