Rijden door een ansichtkaart
Naast dat Dunedin zelf een erg leuke stad is met veel Schotse invloeden die onder andere terug te vinden zijn in de prachtige gebouwen, heeft de universiteitsstad een heel natuurrijk schiereiland
als extra bezienswaardigheid. De natuur bestaat hier uit albatroskolonies (de enige ter wereld op vaste land), pinguins, zeehonden, zeeleeuwen enzovoort. Voor het enige kasteel in NZ, wat hier ook
te vinden is, moesten we betalen waardoor jullie dat plaatje helaas maar moeten googlen.
De onderstaande foto laat het natuurverschijnsel van de 'Mouraki Boulders' zien (naar het gelijknamige plaatsje). Gaaf om te zien wat water (met een beetje geduld) met steen kan doen.
Vastbesloten om nu eindelijk eens pinguins te zien (we hadden ze, mede door de wateroverlast, steeds gemist) namen we plaats in een heus 'spotters-hutje' aan het strand. De pinguins zouden hier aan het eind van de middag, als na een lange werkdag, terug komen op het strand, hun vachtje laten drogen en na nog even te socializen met anderen, huiswaarts keren. Na een uurtje wachten werd ons geduld beloond en schoten we mogelijk één van de mooiste foto's van de reis.
Verderop langs de route stopten we in alweer een superleuk plaatsje, Oamaru (valt jullie trouwens ook op dat de grote, belangrijke steden een Britse naam hebben en de rest een 'originele' Maori naam?) Met authentieke panden en prachtige kerken (en een Nederlandse bakker, genaamd Ed) was dit bezoek zeker een positieve verrassing te noemen.
Om de routine van het vroeg naar bed gaan te doorbreken (we leven met het ritme van de zon en dat ritme is nogal kort hier in de winter), stookten we een heerlijk warm kampvuurtje naast de camper. 's Middags hadden we al zo lekker gespeeld met een rugbybal (helemaal in lijn met de lokale sportcultuur) en laat in de avond kropen we met een extra tevreden gevoel in bed.
De hoogste berg van NZ, Mount Cook, genaamd na de ontdekkingsreiziger James Cook, was verstopt achter dikke wolken (gelukkig hadden we de berg al van de andere kant gezien). De wolken leegden zich
boven ons in de vorm van sneeuw, waardoor we binnen 24 uur van barbeque-weer naar ski-weer moesten schakelen.
De volgende dag klaarde het gelukkig weer op en reden verder richting de Oostkust. Op ons lijstje staan nog Christchurch en Kaikoura (voor poging twee om walvissen te zien).
Wist u dat:
- De 'Royal Albatrossen', met zijn indrukwekkende spanwijdte van wel drie meter, na het horen van de entree-kosten voor het park door ons heel snel 'maar een grote zeemeeuw' werd?
- Dat de achterkant van de camper de voorkant twee keer probeerde in te halen, in de eerste meters door de sneeuw?
- Dat dat best schrikken was, vooral met een greppel aan beide zijden van de weg?
- We niet wisten wat het waarschuwingsbord: 'cattle stop' betekende en dat, toen we er met tachtig overheen stuiterden, het een wildrooster bleek te zijn?
- De camper het ook al niet makkelijk had in Dunedin over de steilste weg ter wereld?
- Sheila (en Theo stiekum ook, maar dat mag niemand weten) na de schrik van één spinnetje in de camper, al als een dijk opziet naar Australië?
- Het jullie onderhand zal vervelen, maar we nogmaals moeten zeggen dat de landschappen hier echt adembenemend zijn?
- We na elk verhaal erg uitkijken naar jullie reacties (en dat we helaas niet overal op kunnen terug reageren)?
Reacties
Reacties
Dus joe hebb'n ook al van die grote "Spiekster doeven" zain. Kiek moar oet dat ze joe nait op de kop schieten.
Ik lees jullie verhalen altijd met heel veel plezier en geniet zo een klein beetje met jullie mee. Wat een fantastische ervaring om dat te kunnen (mogen) doen.
Geniet van alle indrukken die jullie doen en bedankt dat wij allemaal mee mogen genieten van jullie mooie amusante verhalen en schitterende foto's.
Liefs Cin
Alweer genoten van jullie "humoristische" verhaal. Ik schiet altijd wel een keer in de lach tijdens het lezen en bedenk me dan ook hoe dat er uit moet zien als iemand langsloopt met zijn hond en mij achter het keukenraam ziet zitten. Maar het kan me niet zo veel schelen......het was weer geweldig om jullie belevenissen te lezen en een "beetje" te mogen meemaken. Want eigenlijk reizen we met jullie mee, wat me erg goed bevalt en wat ook erg gezellig is.......kus en knuffel.....xxx...hvj.....
THEO, pinguins...... Laat Mathieu het maar niet horen ;) maar wat gaaf dat jullie wachten beloond werd.
Gaaf he om te zien wat de natuur allemaal wel niet doet met een stuk steen!!
Lekker blijven geniet (ook van de wijn en kaakjes).
Grtz Nel
Hai Sheila en Theo, wat gaaf is Nieuw Zeeland toch!!!
Elke keer weer leuk om te zien dat jullie op hele mooie plekken komen en lol hebben samen !!!
Geniet nog even daar en goede reis naar Australie.
X An
ps : Lucia zal nu wel een stofzuiger meenemen naar Australie ,ivm de spinnen...ha !!Of Emy..je kan willem ook lenen , die is ook niet vies van een dikke vette spin,(vorige week nog een gepakt midden in mn woonkamer).
Ik weet bijna niet hoe dit keer te reageren....zelfs op de foto's ziet alles er geweldig uit, laat staan hoe dat in het echt moet zijn....gewoon niet op papier te zetten. Ik zat dus zo achter het scherm: oh, ohhhhh oh, mooi, leuk, nou moe, haha, kijk nou, schattig. Hadden mannen maar net zoveel romantiek als deze pinguins.
En niet om te slijmen, maar ook jullie verhalen zijn ontzettend leuk om te lezen. Ik zag vanochtend dat jullie een nieuw verhaal hadden geplaatst en dan vind ik het gewoon 'zonde' om op werk te lezen, omdat ik er even rustig voor wil gaan zitten. Overal wil je dus eigenlijk wel op reageren (lig bijv ook in een deuk om albatros-zeemeeuw verhaal). Veel plezier nog in NZ!
leuke verhalen geniet ervan
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}
