Omdat we de puinhopen in Christchurch nog even wilden vermijden, gingen we eerst naar het naburige schiereiland Akaroa. Het zal jullie niet verbazen dat het ook hier weer schitterend was met diepe baaien en groen-bedekte heuvels (jullie verhalen worden eentonig, ja we weten het, sorry..). Ook het plaatsje Akaroa zelf was erg leuk met zijn nog zichtbare Franse invloeden van vroeger.

Met het centrum van Christchurch nog steeds (door het leger) afgesloten in verband met het instortingsgevaar en de ravage na de aardbevingen van afgelopen September en Februari, werd het ergste aangezicht ons nog bespaard. De buitenwijken waren echter genoeg om stil van te worden, sommige delen deden ons echt denken aan een oorlogsgebied. De foto's hiervan zijn niet van super kwaliteit, maar dat komt omdat we niet te opzichtig foto's wilden nemen.

Iets verder noord stond ons één van de, zo niet hét hoogtepunt van NZ te wachten. Kaikoura ligt tussen een fantastische kustlijn en een indrukwekkende bergrug in. Die 1300 meter hoge berg past met gemak in de diepe trog in zee, nog geen 2 km uit de kust. Deze diepe geul trekt grote inktvissen aan, die op hun beurt weer walvissen aan trekken.

Na te hebben genoten van ons slaapplekje aan het strand, samen met ons hippie vrienden Dave en Katie, stapten we op onze WhaleWatch boot. De kapitein zelf luisterde regelmatig met zijn onder-water-microfoon (daar is een beter woord voor waar we nu even niet opkomen) om de walvissen te vinden. De euforie was groot toen we op nog geen 20 meter van een reusachtige Spermwhale (potvis) lagen. Wat een indrukwekkende ervaring!

De Arthur's Pass is één van de weinige wegen die dwars over het midden van het Zuidereiland loopt (en één van de weinige wegen die we zelf nog niet hadden gereden). Mede op aanraden van anderen reden we deze bergpas heen en weer terug. Het wordt onderhand echt moeilijk om passende superlatieven te vinden om het prachtige NZ'se landschap te beschrijven.

Weer terug in Christchurch spraken we af met Hugo (de neef van Sheila) voor een biertje in de bar. Na een avondje gezellig doordrinken hadden we waarschijnlijk de (al vrij hoge) alcohollimiet in NZ overschreden dus besloten we maar te kamperen op de parkeerplaats van Hugo zijn hostel.

Terugkijkend kunnen we zeggen dat Nieuw Zeeland een absolute topervaring is geweest. Er is letterlijk geen dag voorbij gegaan dat we niet versteld stonden van de spectaculaire natuur. Als we de regen en de zandvliegen (jeetje, wat een irritante beestjes!) niet meetellen zijn onze twee maanden hier echt perfect geweest.

Zaterdag vliegen we naar Australië en we zijn erg benieuwd wat de komende 16 weken ons daar gaan brengen (en of we nog zo'n lange tijd in een camper gaan overleven).

Wist u dat:

• We in totaal 7613 km in NZ hebben afgelegd?
• We na 2 maanden op een leefruimte van 4 m2 nog steeds heel veel van elkaar houden?
• Theo deze week twee keer zijn camera liet stuiteren?
• En deze het gelukkig nog steeds doet?
• Lucia (het zusje van Sheila) volgende week dinsdag komt voor 4 weken Australië (en hopelijk ook een beetje voor ons)?
• We zaterdag een biertje gaan doen met Kevin (een collega van Theo) en Patricia in Sydney?
• We met pijn in ons hart Nieuw Zeeland gaan verlaten?