Toen we de aanplakbiljetten voor de jaarlijkse rodeo van Katherine zagen hangen hadden we meteen door dat we dit niet mochten missen. Voor het hoofdevenement werden we vermaakt met een demonstratie wedstrijd polo (een soort rugby te paard) en een V8 autorace op het gras. De spanning steeg merkbaar op de eerste rijen van de kleine tribunes toen de eerste wilde paarden los zouden worden gelaten.

Vol ongeloof keken we elkaar aan toen de eerste mannen van de wilde paarden werden afgegooid. We waren toeschouwer van een heuse rodeo! De verwondering sloeg om in lichte paniek toen een stier het hek, wat toch al niet heel ver voor ons was geplaatst, nog eens 30 centimeter naar ons toe ramde. Een veilig(er) heenkomen zoekend gingen we op de brug boven de kooien staan, waardoor we nog beter de spanning meekregen die de rijders moeten voelen net voordat het hek open wordt getrokken.

Nog nagenietend van dit ruige evenement begonnen we nu echt aan de 3000 km lange tocht door het midden van Australië. De TomTom kon in het dashboard kastje blijven en ook het stuur is nog nooit zo weinig gebruikt. Zolang de tank niet leegraakt en de motor blijft lopen heb je je hier weinig om zorgen over te maken. Helemaal leeg is het trouwens ook niet want door enorme hoeveelheden regen (wat maar eens in de 150 jaar voorkomt) is bijna de hele Outback begroeid met bomen en struiken. Op de helft van onze monster-rit kwamen we aan in het enige dorp, Alice Springs. Van hieruit (met aangevulde voorraden) trokken we de West McDonnell ranges en Kings Canyon in. De foto's zeggen weer eens meer dan woorden.

Na dit natuurspektakel konden we ook niet aan de beroemdste rots ter wereld ontkomen: Uluru (Ayers Rock). Als icoon van Australië is dit een absolute must-see. De zonsondergang (waarbij de rode rots fel oplicht) met een wijntje voor de camper was een niet te vergeten hoogtepunt. Na een heerlijke (gratis) douche bij een roadhouse, die we hadden verdiend na 18 km wandelen (om Uluru heen en bij de rotsformatie 'the Olgas') stapten we weer in de auto voor het tweede gedeelte van de roadtrip. 's Avonds maken we geregeld een groot kampvuur met onze nieuwe Duitse vrienden Benjamin en Carina, waardoor we optimaal kunnen genieten van de enorme sterrenhemels.

In Coober Pedy (wat je niet echt een dorp kunt noemen, anders spreken we onszelf tegen) keken we onze ogen uit hoe mensen in dit mijn-dorpje kunnen leven. Doordat het hier zomers boven de 50 graden wordt hebben ze hier vroeger veel gebouwen onder de grond gebouwd. Wat er tegenwoordig boven de grond staat is enorm primitief, golfplaat en beton voeren de boventoon. We kijken uit naar de komende weken in Zuid-Australië met de o.a. de grote steden (Adelaide, Melbourne, Canberra en Sydney) en de Great Ocean Road nog voor de boeg.

Wist u dat:

• Bijna alle rijders op de rodeo mank liepen?
• Er zo'n half miljoen wilde kamelen leven in Australië?
• De grond hier zo rood is doordat het rijk is aan ijzer, wat door de regen is gaan roesten?
• Het zo groot en verlaten is in de Outback dat de Britten er in de jaren '50 atoombom-testen hielden?
• En er nog steeds een gebied niet begaanbaar is door de radioactieve straling?
• De paar mensen die in dit afgelegen gebied wonen zo gek worden van de eenzaamheid dat ze UFO's gaan zien?
• De lokale ANWB is geweest voor de camper die ons voor de tweede keer liet staan?
• En toen die (op zaterdag) niet echt zin hadden om diep speurwerk te verrichten naar het probleem, Theo zichzelf bijna elektrocuteerde bij het schoonmaken van de accupolen?
• Sheila vandaag 29 jaar is geworden?