In het laatste dorp dat we aandeden aan de Australische kust, Jervis Bay, stapten we nog een keer op een walvis- en dolfijnenboot tour. Juist omdat we eerder al zo van deze dieren hadden genoten, besloten we nog een keer van de speelse capriolen van de dolfijnen en de van de grootsheid van de (Humpback, Bultrug) walvissen te gaan genieten. Na de gave, drie uur durende tour deelden we, onder het genot van een bakje (oplos) koffie, ervaringen uit met twee reizigers die net uit Zuid-Amerika komen en als volgende bestemming Nieuw-Zeeland hebben. Die tegenovergestelde overeenkomst leverde genoeg gespreksstof op.

Toen we de kust gedag hadden gezegd, staken we de bergrug naar Kangaroo Valley over. Dit prachtige dorpje, dat als een enorme kom door bergen wordt omringd, had beter 'Wombat Valley' kunnen heten want die zagen we hier (eindelijk) genoeg! 's Nachts werden we zelfs een paar keer wakker doordat de camper nogal schudde. Blijkbaar jeukt de huid van de wombat nogal want een paar weken geleden werden we door dezelfde geluiden wakker. Hadden we toen geweten dat dit veroorzaakt werd door dit onschuldige buideldier, dat zijn heil vindt tegen onze bumper, waren we destijds waarschijnlijk wat minder bang uit onze nachtrust ontwaakt.

Samen met Lucia hebben we drie maanden geleden al een gedeelte van de Blue Mountains (net west van Sydney) gezien maar het park liet nog genoeg over voor een tweede bezoek. Ook hier ging de reizigers-wijsheid: 'de meest bekende plek is niet altijd het hoogtepunt' op want juist daar waar de touringcars niet kunnen komen, zagen we de meest indrukwekkende uitzichten. Terug in Sydney veroorloofden we ons de luxe van de camping (voor drie dagen) en spraken we af met Sally, die Sheila kent van eerdere avonturen in Amerika. Samen met haar man Phil en dochtertje Stella praatten we bij in een heerlijk restaurant.Vandaag gaanwe met een onbeperkt openbaar vervoer ticket op zak de stad in en genieten we nog een keer per trein en veerboot van Sydney.

Terugkijkend heeft Australië ons veel meer gegeven dan verwacht of zelfs gehoopt. Het beeld van de afgelegen Outback alleen doet afbreuk aan dit diverse land vol met mooie natuur en vooral heel veel dieren. Dat Australië gevaarlijk zou zijn door de slangen, spinnen of de enorm afgelegen wegen kan ook uit de wereld geholpen worden. We zijn echt bijzonder weinig gevaarlijke dieren tegengekomen en op de hoofdwegen in de Outback ben je echt niet alleen. De camper is echt dé manier om dit land te zien, we hebben er letterlijk elke dag van genoten. Wel was het moeilijk om in ons beoogde budget te blijven in dit dure land, vooral door de hoeveelheid benzine die de enorme afstanden over dit continent vragen.

Donderdag (heel) vroeg vliegen we de internationale datum grens over naar Tahiti, waar we in ongekende luxe (voor ons backpackers dan) een week zullen blijven. Wat een rotleven hebben we toch!

Wist u dat:

• Ons telefoonnummer (0061420743279) vanaf nu vervalt?
• We hier twee keer (zonder succes, door te weinig werk) hebben gesolliciteerd en nu het beroep 'fruit-plukker' niet op ons CV kan?
• Jervis Bay officieel (Guinness Book of Records) het witste zandstrand ter wereld heeft?
• We naar de film 'Horrible Bosses' zijn geweest, welke ons er nogmaals van doordrong hoe blij we zijn zonder...
• We tegelijkertijd met onze vrienden Gido en Marita bij de Grand Canyon waren (maar zij in de USA)?
• We nog nooit eerder een duurder land dan Nederland tegen zijn gekomen?
• De nieuwe creditcard die we op lieten sturen naar de kennissen in Sydney, per ongeluk door hun verknipt en weggegooid is?
• De backpacks weer uit het vet moeten nu we de camper gaan inleveren?
• Deel drie (van drie) van de reis nu begint?