Als echte Nederlanders hadden we onze vluchtgegevens, data, vliegveld van vertrek en exacte tijden van onze vlucht doorgegeven aan het hostel om geen misverstanden te laten bestaan over waar en wanneer we opgehaald moesten worden. Als we geweten hadden dat er op Paaseiland maar ongeveer vijf vluchten in de week aankomen en het hostel praktisch naast het vliegveld ligt, hadden we met een datum kunnen volstaan.

De jetlag viel dit keer niet mee, ondanks dat we in het vliegtuig van de kleine vijf uur, (mede door een slaappilletje) vier uur stevig hadden geslapen. Aangekomen in ons hostel probeerden we de eerste symptomen van ons af te schudden door een haze-slaapje. De luxe van vorige week is nu weer helemaal voorbij, Paaseiland is echt duur en daarom moeten we weer de goedkopere hostels (ten koste van de duurdere hotels) boeken. Tijdens de verkenning van het dorpje (de enige trouwens, waar ook de meeste van de 3500 inwoners wonen) zagen we een affiche over een film (Rapa Nui) over de geschiedenis van het eiland. Diezelfde avond verbreedden we onze (nog vrij beperkte) kennis over het eiland. Zo leerden we dat de bewoners vroeger een jaarlijkse wedstrijd hielden (om de nieuwe hoofdman te kiezen) waarbij een paar fitte mannen moesten zwemmen naar een naburig eilandje en het eerste (bonte stern) vogelei op moesten halen.

Ondanks een slechte nacht (vooral voor Sheila) gingen we vol goede moed naar het verhuurbedrijf om ons eigen vervoer te regelen. Paaseiland is zo klein als Texel en dus dachten we dat het leuk zou zijn samen een 4x4 quad te huren. Zonder verzekering (we betwijfelen of dat concept hier bestaat) en met waarschuwings-stickers op het voertuig dat we er absoluut niet met z'n tweeën en er niet mee op de openbare weg mee mochten rijden, vertrokken we uit het dorp op weg naar de Moai's.

Het mysterieuze van Paaseiland zit het hem volgens ons vooral in het feit dat men nog steeds niet weet waarom de bevolking de beelden (Moai's) maakte en hoe ze het enorme gewicht ervan (tot 90 ton) verplaatsten. Veel theorieën zijn er wel en het zal ons niet verbazen als iedere bewoner van het eiland een iets andere heeft.

De enige weg rond het eiland (die maar voor de helft van de afstand verhard is, goddank dat we geen scooter hadden gehuurd) volgend, zagen we de eerste beelden staan of liggen, want veel van de (ongeveer 400) Moai's zijn door stammen-rellen omgetrokken. De meesten staan langs de kust op een verhoging, die zelf wel of niet als begraafplaats is gebruikt, en staan met hun gezicht naar binnen gericht (om de inwoners te beschermen). De steengroeve, een vulkanische heuvel waar de Polynesische bevolking de beelden uit hakte, ligt nog steeds bezaaid met Moai's in verschillende stadia van productie. Vol ongeloof en respect bewonderden we de enorme prestatie die het (zo'n 600 jaar geleden) moet zijn geweest om de beelden uit de ruwe rotsen van de heuvel te hakken, boetseren en vooral ook te verplaatsen.

Geradbraakt, in de letterlijke betekenis van het woord, reden we de quad aan het eind van de middag nog de vulkaan in het zuiden van het eiland op. We konden recht de krater (en die is een stuk groter dan het doet voorkomen op de foto) in kijken en we bezochten het gerestaureerde dorp op de top van de vulkaan, waar vroeger de race begon naar de vogeleieren. Vroeg in de ochtend van de volgende dag vertrokken we wederom naar de andere kant van het eiland om nog een zonsopkomst plaatje met de Moai's te schieten. Morgenmiddag vliegen we door naar Santiago, de hoofdstad van Chili, voor een taalcursus van een week, aangezien we nu alleen nog maar 'twee bier' kunnen bestellen in het spaans (en we vermoeden dat dat niet genoeg zal zijn om drie maanden goed door te komen).

P.S. Iedereen die de moeite heeft genomen ons een kaartje o.i.d. te sturen naar onze vorige bestemming (ze zijn helaas nu nog onderweg), heel erg bedankt! We vinden het erg jammer dat het niet gelukt is maar we waarderen het initiatief heel erg! En mama nogmaals bedankt voor de aanzet!

Wist u dat:

• Het een goed half uur douchen kostte om alle stof, benzinelucht en ander vuil van ons af te wassen (en flink schrobben met de tandenborstel voor alle vliegen) na een dag op de quad?
• Het slaappilletje dat we kregen van andere hotelgasten op Moorea ervoor zorgde dat we allebei al bijna omvielen van de slaap voordat we door de douane en security gingen, ondanks dat ze ons op het hart hadden gedrukt dat het om een licht middel ging?
• We nu officieel in Zuid-Amerika zijn omdat Paaseiland een provincie van Chili is?
• Het vliegveld van Paaseiland de officiele uitwijkhaven is (was) voor de Amerikaanse Spaceshuttle?
• We vijf tijdzones door gevlogen zijn in de maar vijf uur durende vlucht (en dat dat behoorlijk mee hielp aan onze fikse jetlag)?
• Rapa Nui (wat grote rots betekent), 'Paaseiland' wordt genoemd sinds de Nederlander Mr. Roggeveen het eiland ontdekte op paaszondag in het jaar 1772?