De vlucht naar Noord Chili vanaf de hoofdstad Santiago was er één die ons bij zal blijven. Na vertrek duurde het even voordat we boven de Andes uit waren geklommen maar daarna volgden we de bergrug ook tot aan onze bestemming, Calama (Noord Chili). De kleine twee uur vliegen hadden ons in een totaal andere wereld gebracht, die van droge woestijnen, zoutvlaktes, enorme hoogtes en (nog) onbekende dieren.

In Calama zelf is eigenlijk niks te doen, de stad is er voornamelijk voor de mijnwerkers. De grootste kopermijn ter wereld ligt namelijk vlakbij. Een tour zou ons door de 3 km brede en 1km diepe mijn leiden maar helaas voor ons was deze al volgeboekt voor de komende dagen. Nu dus ook de enige activiteit niet mogelijk was, kochten we een buskaartje naar de (toeristisch gezien) meest interessante plaats van Noord-Chili, San Pedro de Atacama. Als we dachten dat we in de Outback al leegtes hadden gezien dan waren we in voor een verrassing, de Atacama woestijn is de droogste ter wereld waardoor er praktisch niks groeit. Toen de bus het dorpje binnenreed moesten we weer even schakelen; bruin lemen huizen, onverharde wegen ende vele straathonden geven het dorp een Midden-Oosten uiterlijk.

De gezelligheid lijdt in ieder geval niet onder die uitstraling,we vonden een leuk hostel voor de komende vier dagen en deden gelijk maar een biertje op het marktplein. De verkoper van de tours, die we wilden boeken voor de komende dagen, haalde ons vanons voornemen om het de eerste dag rustig aan te doen af. Een half uur later zaten we in een busje op weg naar de Moon- en Deathvalley.

Onwerkelijk, dat is hetenige woord dat we kunnen verzinnen om het landschap te beschrijven. Zoals de naam al doet vermoeden is het in de eerste valleinet alsof je op de maan loopt. In de dagen erna bezochten we een mooi meer op de Altiplano (een vlakte op 4200 meter hoogte) en de zoutvlakte in de vallei. De hoogtes doen trouwens best veel met je lijf, de eerste twee dagen liepen we rond met hoofdpijn en door het zuurstoftekort is het net of je nog nooit in je leven hebt gesport. De vallei (van 100 bij 30 km) wordt omringt door bergen, waaronder 27 actieve vulkanen, waarvan we eréén zagen roken. Hier zagen we ook onze eerste flamingo´s en vicuna´s (een soort lama).

Voor onze laatste tour rond San Pedro moesten we vroeg ons bed uit. De geisers die zo´n twee uur rijden van het dorp zijn, geven net na zonsondergang de meeste stoom. De hobbelige rit was het zeker waard, de geisers waren indrukwekkend en het zwemmen in de natuurlijke thermaalbaden (bij een buitentemperatuur van 2 C) was echt een leuke ervaring. Bij terugkomst moesten we beslissen hoe we verder naar Bolivia gingen reizen, per openbaar vervoer of 4x4 tour.

We hebben wel slechtere keuzes gemaakt deze reis, de driedaagse tocht per Toyota Landcruiser door de bergen naar de grootste zoutvlakte ter wereld, Salar de Uyuni in Bolivia, was onvergetelijk. De verharde weg verlieten we al na een paar kilometer om die te verruilen voor vaak niet meer dan sporen van andere jeeps. Het bergachtige landschap was verrassend kleurrijk, maar niets vergeleken bij de intens rode kleur van één van de meren die we onderweg tegenkwamen. De witte oevers (zout), gele planten en roze flamingo´s maakten het kleurenpallet compleet.

De nachten waren vrij basic, de eerste sliepen we zelfs met z´n zessen op een slaapzaal en warm konden we het niet noemen op 4400 meter, maar de uitzichten overdag maakten dat we die ongemakken snel vergaten. Op de derde dag kwamen we aan op de enorme zoutvlakte (165 bij 135 km) in Bolivia. Het was een uitdaging om leuke foto´s vanzo´n leegtete maken, maar we denken dat we daarin toch zijn geslaagd.

Wist u dat:

• Chili 152 actieve vulkanen herbergt, wat gelijk 10% van de wereld is?
• De zoutlaag bij het dorpje San Pedro de Atacama 1450 meter dik is?
• De verkoper van de tours had gezegd dat het een beetje fris kon zijn bij de geisers, maar dat Theo zijn tenen daar anders over dachten in de open wandelsandalen bij -6 C?
• We coca-bladeren thee hebben gedronken als remedie voor de hoogtekwaaltjes?
• De net 23 jarige chauffeur iets te diep in het glaasje had gekeken op zijn verjaardag en hij Theo vroeg het stuur over tenemen op dag twee van de 4x4 tour (en hij twee minuten later lag te slapen in de bijrijdersstoel)?
• We met z´n zessen netjes om vijf uur klaar stonden voor de zonsopkomst maar dat diezelfde chauffeur toen nog lekker lag te slapen?
• Je een paar minuten extra moet uittrekken voor de foto´s dit keer, maar we denken datdie niet verspild zijn?