Theoensheila.reismee.nl

Adios Peru

Meneer en (bijna) mevrouw De Jong waren blij verrast door alle felicitaties en vele gelukwensen naar aanleiding van ons heugdelijk nieuws in het vorige verhaal (en nu, voor de verandering even serieus: iedereen heel erg bedankt voor de enorme hoeveelheid leuke, lieve en mooie reacties, het heeft echt toegevoegd aan ons geluksgevoel). Bedankt!

De hoofdstad Lima was leuk voor een dag of twee, maar voor ons was dat ook wel weer genoeg. De stad biedt niks meer dan welke grote stad waar ook ter wereld. Opvallend was wel dat we voor de eerste keer in Zuid-Amerika redelijk veel westerse invloeden, zoals McDonalds, KFC en Starbucks tegen kwamen.

Wederom brachten we de nacht door, niet in een comfortabel hostelbed, maar in een stoel van een toeristenbus (voor de volgende reis heeft Theo al besloten om 20 centimeter van zijn lengte thuis achter te laten). We werden 's ochtends wakker in Huaraz, het beginpunt voor al het spannends wat te doen is in de Cordillera Blanca. Deze bergketen, een onderdeel van de Andes, is het op één na hoogste gebergte ter wereld. Alleen de Himalaya's zijn hoger. Wij kozen een uitstapje naar een gletsjer en waren op 5000 meter hoogte blij dat we niet voor een vierdaagse tour hadden gekozen omdat hier nog maar de helft van de normale hoeveelheid zuurstof is.


Desalniettemin was de gletsjer, met zijn blauwe ijs erg indrukwekkend om te zien en waren de enorme Puya Raimondi's, met een maximale hoogte van 10 meter een interessant 'extraatje' op deze dag. Helaas waren we, zoals wel vaker, weer eens verkeerd geïnformeerd (lees: erin geluisd) door de handige verkoper, die ons een uur liet wachten bij een door hem uitgekozen restaurantje voor de lunch. Wij hadden ons eigen eten vooraf geregeld (no sir, we bring you directly back to the hostel..) en gebruikten de 'vertraging' voor een rustige verkenning te voet van het Peruaanse dorpje, dat klaarblijkelijk hiervoor nog maar weinig blanke toeristen had gezien.

Met de bedoeling even een paar dagen bij te komen van de laatste intensieve reisdagen, offerden we nogmaals een goede nachtrust op voor een slaapbus naar Huanchaco, met zijn goudgele stranden en bruisende nachtleven. Die stranden bleken helaas vervuild te zijn door allerlei afval en het was er al moeilijk een fatsoenlijk ontbijt te krijgen (het seizoen moest blijkbaar nog beginnen), laat staan dat er de rest van de dag wat te beleven viel. We zetten de reis dus snel weer voort.

Even verderop (4 uur met de bus) wachtte ons in Chiclayo wel een interessante bezienswaardigheid, het museum van de 'Senor de Sipan'. Deze hooggeplaatste edelheer, die ergens tussen 100 en 800 na Christus leefde, hebben ze destijds als een Egyptische farao begraven in een enorm bouwwerk, vergezeld door andere (belangrijke) overledenen en duizenden handgemaakte geschenken. De camera's werden helaas uit het museum geweerd, dus jullie zullen zelf een keer naar binnen moeten (of zie: http://en.m.wikipedia.org/wiki/Lord_of_Sipán) om met eigen ogen te zien hoe ongelofelijk veel werk er is gemaakt voor de reis naar het hiernamaals van deze meneer.

Driemaal is scheepsrecht, de derde (noodzakelijke) nachtbus deze week bracht ons naar het uiterste noorden van Peru, naar Tumbes. Langzaam aan raken we echt een beetje uitgeb(l)ust. Het ene dagje dat we namen om uit te rusten van de reis (en te vieren dat dit waarschijnlijk de laatste nachtbus van het jaar was), genoten we samen op het strand van de warme zon en een koud biertje.
Inmiddels zijn we de grens met Ecuador overgestoken, waar ons (hopelijk) nog twee hoogtepunten wachten: een bezoek aan het adoptiekindje van Theo zijn ouders en een bezoek aan de befaamde Galapagos eilanden.

Wist u dat:

  • We in totaal, in ruim drie en een halve week Peru, 95 uur! in de bus hebben gezeten?
  • Dat meer dan twee normale werkweken is (en voor Theo wel drie of vier, oké vijf dan..)?
  • We onze eerste nacht apart van elkaar hebben geslapen als verloofd stel? (er waren nog maar twee slaapstoelen in de bus beschikbaar, op verschillende verdiepingen)
  • We uitkijken naar de kortere reistijden in Ecuador, wat 'slechts' vier keer groter is dan Nederland?
  • De Cordillera Blanca 22 toppen hoger dan 6000 meter heeft?
  • We geen hond tegen kwamen op het strand in Tumbes, maar die ene die wel langs kwam over onze schoenen heen urineerde?
  • De lokale mensen voor het drinken, een beetje van hun drankje op de grond laten vallen voor de hun zo geliefde 'Pachamama' (moeder natuur)?
  • Zebrapaden echt een verspilling van verf zijn in dit land?
  • Zowieso iedereen hier met zijn ogen dicht lijkt te rijden en het gebrek aan rijvaardigheid goed probeert te maken met het zoveel mogelijk toeteren?
  • De kok Sheila bijna vermoord heeft met een sausje dat haar in zweten deed uitbreken?
  • We al twee maanden ons wc-papier in een prullenbakje scheidden, blijkbaar is het Zuid-Amerikaanse riool niet ontworpen voor papier..
  • En we zelf altijd wc-papier bij ons hebben omdat dat (net als de wc-brillen) nergens te bekennen is.

Reacties

Reacties

Ann..

hahaa.. leuk verhaal! Erg gelachen..
Hopelijk toch wel een 'echt' bakkie pleur bij de Starbucks gehaald toch?

kus, jullie zus..

ps: ben ik nou weer de eerste :P

mam

SUPER verhaal......en wat hebben we gelachen......

Dank jullie wel....lieve kinders....

Kus mam...xxx...hvj...

Martine

Haha, die hond die over je schoenen piest!!
Leuk verhaal weer, veel plezier in Ecuador en de Galapagos!

Truus Jongerden

Theo en Sheila van harte gefeliciteerd met jullie voorgenomen huwelijk, super.
Ik geniet elke keer van jullie verhalen en foto's. prachtig.
Nog heel veel plezier voor de laatste maand. Ik zal jullie verhalen missen.

Lucia

Heerlijk om weer op de hoogte te zijn :) Mooie foto's ook van die Gletsjer (of hoe je het ook schrijft!!) Heb weer genoten!! Liefs en een hele dikke knuffel!!! XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

Aniek

En het aftellen is begonnen!!
Zo besef je nog meer hoe snel een jaar voorbij gaat ...
Steeds meer mensen (en onze familie is groot haha, ehum) hoor je het nu zeggen: "nog even en dan zijn Theo en Sheila weer terug".
Geniet nog maar volop, als verloofd stel, van de laatste maand.
Ben straks benieuwd naar alle live-verhalen, nadat jullie naasten het allemaal al hebben gehoord natuurlijk. En Bas is natuurlijk heel nieuwsgierig naar jullie ;-)

Liefs

maxine and gos (tahiti)

congratulations on your engagement. Theo what a place to get down on your knees and propose to Sheila "Far Out". We have been following you since we meet in tahiti and will continue to do so. You have brought us much pleasure and laughter. Safe Travels

Ralph en Nadia

Wat een mooie site! Zien dat het grote nieuws nu openbaar is, dus nogmaals van harte! Veel plezier in Equador.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Tiara Tours